sona yürüyor gibi aþk… ihanetten eriyor iþte. kýrýntýlarýný topluyor ceplerden ölüyor gitgide…
inanmak istiyor insan bir þeylerin ölmediðine ve bir þeyler deðiþmeli diyor kendi kendine… bu deðildi eskiden yaþamak,yaþlanmak.. pas tutmamýþtý yürekler zaman hýzlý ve anlamsýz deðildi inanmak, bir yalana kanmak deðildi… ve gerçekti aþk….
özlemek istiyor kalp bir þeyleri… sýcak sarýlýþlarý mesela yada öpüþleri, vücudun titrediði… kimsenin görmediði yerlerde cesaret edilen…
ýslanmak yaðmurda, baðýrmak,þarký söylemek ve aðlamak…doyuncaya dek hýçkýrýða. kaybedilenin ardýndan hemen yenisini kovalamadan…
oysa þimdi…trafiðe baðlý sevgiler gitmeden biri diðeri gelir öpüþmeler oyun gibi ebe sürekli deðiþir. sadakat, sevilmeyen huysuz ihtiyar ihanet hep baþrolü oynar…
kime kýzmalý bilmem. ama ben artýk kendimi bile sevemem…..
e.sayar
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayaletsuvari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.