Yalnızlık

Þehrin sessizlik korosu yükselirken
Yalnýzlýðýn bayraðý dalgalanýyor güvertemde
Erbainde üstünde kuþ olmayan
Karla kaplý bir aðaç dalý gibi
Kurumuþ portakalýn kabuðu gibi
Sýmsýký sarýyor etrafýmý yalnýzlýk
Yerleþiyor göðsüme

Kapý zilim paslandý çalýnmamaktan
Uzaklara titreyerek bakýyorum pencerelerden
Gecenin karanlýk peçesinde
Sabrýmýn prangalarý çözülünce birden
Gökyüzü bir çýð gibi üzerime düþüyor
Kalbime bir hançer saplanýyor
Gözyaþlarým parlýyor

Kayboluyorum düþünceler girdabýnda
Acýmasýz yalnýzlýðýmýn ortasýnda
Öfkem köpürüp oda duvarlarýna vururken
Akþamlar her gün üzerime çökmekte
Ve derin bir hendek
Ýçine düþmem için beni beklemekte
Karamsarlýðým kanatlanýp uçmakta uzaklara

Anladým
Yalnýzlýk özgürlük vermedi bana
Yüksek daðlarýn havasýný getirmedi solumam için
Hadi gel hapsedildiðim viraneye
Terk edildiðim köþede
Ruhum çýrpýnýrken
Yalnýzlýðýmý yýka

Seðmenoðlu

Sosyal Medyada Paylaşın: