IŞIKLARIM KAPALI

Iþýklarým kapalý, Ruhumda bir karanlýk
Nefesim soðuk ,yüreðim soðuk
Herþey ne kadar zordu
Zordu ben olmak...!

Gemiyi kullanan ben dim artýk
Kaçak bir yolcuda deðildim hani
Ne bir dalgaya nede bir fýrtýnaya
ihtiyacým yoktu,
Herkes gidiyordu
Ben artýk geri dönüyordum seferimden

Mesleðimi sorana terziyim diyordum
Biliyordum sökük lük yüreðinde idi insanlarýn,
Ben yýrtýlmýþ gömleði dikiyordum
Onlarda görünmeyen acýlarýný kapatýyordu
Ýzi kalmýþ, çizik almýþ
Sökükler büyük oluyordu
Derin iç çeken kumaþlarý
Elime aldýðýmda
Kendi hikâyesini anlatýyor du bana...

Akþam olmuþtu, ayaklarým benden hesap soruyordu artýk,
Haydi terzi söndür ýþýklarý
Ütüler kýzgýn suyu tükenmiþ
Kaynaya kaynaya sabýr tükenmiþ

Aðlayan bir elbise girdi içeri
Askýsý düþmüþ
Omuzlarý eðri
Yakýþmýyor giydiði üzerine besbelli
Kalbinde incinmiþ huysuz bir Leyla
Mecnuna küsmüþ kýrýlmýþ bu sevda

Velhasýl dostum bugünde sýrtýmýzdan vurulduk,
Ýyilik maskesi giymiþ kötülük
Sen iyim de geç karþý tarafa
Otur yalnýzlýk köþküne
Kim kaldýrabilir seni yerinden
Dili býçak olanýn
Yarasý olmuyor
O býçak saplanýnca
Kabukta baðlamýyor

Aklým hep konuþuyor
Bir tek ben duyuyorum
Sustum çýplak akýllarý dinliyorum

Yüreðim kaptan oldu olalý
Her limanda durmuyorum artýk
Kiminin sahili kirli
Kiminin edebi
Bu cehennemde durmaz bu bedevî



Ayþe caniberk
Gümüþ kalpler


Sosyal Medyada Paylaşın: