GÜNE SİTEM

Þaþalý mý geçiyordu günler yalandý sahi
Keyifler tavandý, sýrtta yoktu gam, yük
Ne bilirdik sevmeyi biz, hem de delicesine
Ne umursardýk hayatý ne öykünürdük yukarý,
Renklerimizin adý sabahki güneþti ve sarý
Mutluluk oyununun rengi gökyüzü ve mavi.

Uðradým epeyce önce gezindiðim sokaklara
Nasýl da akardý hayat sýðmazdý çarþýya, pazara
Canpcanlýydý insanlar, çok deðildi varlýklarý
Ve hatta emekli oldular, yoktu evleri,arabalarý
Neydi diyorum neydi, o kocaman fark güne
Oysa þimdi her evin önünde afili taþýtlar
Yürekler tükenmiþ, tebessüme vedalýlar
Bir masalýn bitimi bu, çirkinlikler hep ortada
Paylaþmak dediðinmiþ o günler, hem de ölümüne.


Açlýkla imtihanýný görmedim kimselerin
Bir yokluk vardý ortada, yoksunluk yoktu
Ve dahi yokluk ile yoksunluk hiç kardeþ olmadýlar
Biri eksiltmedi bizleri, özde esendik ve mutlu
Þu yoksunluk baþ gösterdi, deðdi ruha ne yazýk
Varlýða raðmen sevgisiz, adeta kabirde kaldýk.


Yakýndýlar insanlar cana, hem de ne yakýn
Sizde piþen aþý götürün, komþu davacý olmasýn
Ne yenirse ortaklýk bu, paylaþmanýnsa güzelliði
Teknoloji emekliyor ve adeta tek tek sekiyor
Ýçinde yaþayan herkes, kendini dýþa vuruyor.

Nefretim güne ve yarýna, sevgilerimse maziye takýlý kaldý
Elimdeki olta paslandý, saz küstü duvara aþina
Hey gidisi günlerin yetiþin, ömrün son katarýna
Vefalar, dostluklar ve katýþýksýz sevgiler adýna…

Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: