Çomar

Çomar sana yakýþmadý
elli sene öncesinde gül bülbül bahçesinde
neþeli bir gün gözyaþýyla bitti
bu kalbim bu gece seni hasretle yadetti

Çomar sen þakacý arkadaþýmdýn
koþar altýmdan geçer dilini çýkarýrdýn
kim incitti kim kýrýlasý ellerin sahibi
bir ilahi mahkeme olmalý deðil mi

Çomar sevgiydin baðlýlýktýn
omuzuma deðen patiydin sýcacýktýn
bal rengi gözlerinde domur domur yaþlarla
veda ettin bize boðazýmýzda düðüm ve sessiz haykýrýþlarla...

Çomar bir üzüm salkýmýndan tek tek koparýþýn üzümleri
silinmez yüreðimizi kan revan býrakan bir týrmýðýn izleri
geri getirmedi ahlar vahlarla ailemizin hüzünlü yüzleri
göremedi o içli bakýþlarýn bir daha ne ilk baharlarý ne de güzleri...

Kalbim piþmanlýklarla dolu güzel Çomarým
inan ki son zamanlarda kendi bedenimde çok darým
kurtaramadým ki seni o yanlýþ iðnenin felç edici etkisinden
lakin seviyorum özlüyorum çaresizce seni daha çok daha çok eskisinden...

Affet bizi Çomarcýk affet ne olur koruyamadýðýmýz için seni
bilmiyorduk insanlarýn kötülerinin de olabileceðini
fazla seviyorduk güveniyorduk hemen herkese
oysa ki dikkat kesilmeliydik çevremizdeki duyduðumuz her sese...

Þimdi sen cennette olmalýsýn ve eminim ki öylesin
ya sana demir sopalarla vuran eller nerede
ne yapýyor þimdi acaba öte alemde
kaldý mý yanýna yaptýðý fenalýk ödeyecek mi günün birinde...

Bu dünyada adaletten haktan dem vuranlar
masum canlýlara eziyet edip de rahatça uyuyanlar
karþýlýksýz mý býrakýlacaklarýný sanýyorlar
hiç kuþkusuz çok ama çok aldanýyorlar...



Gülhan Çeliktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: