Zamanla duygusuzlaþýyor insan
Yaþlandýkça daha bir gerçekçi bakýyor hayata
Hayat pürüzleþiyor hayallerden soyununca
Gereksiz bir olgunluk çöküyor kalbe...
Önemini yitiriyor gelmiþ, geçmiþ tüm aþklar
Aþka bakýþý deðiþiyor insanýn zamanla
Yine de aþýk oluyor, yeniden, defalarca
Ve kimse biricik kalmýyor kimsenin hayatýnda...
Öncelikler deðiþiyor, heyecanlar ve zevklerde
Bakýþ açýsý geniþliyor, ufku daralsa bile
Seviyor elbette ihtirasla, þevkle, minnetle
Ama saflýðýný yitiriyor her bir duygu ilerledikçe...
Çoðalýyor bazý keþkeler, azalýyor bilmeceler
Oyun oynamaktan sýkýlýrken büyüyor insan
Büyüdükçe daha az umursuyor, kaybettiklerini
Zamanla uzlaþýyor var olan umuduyla....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.