bir hýçkýrýðý vardý beyaz saplarýn ve parlak mermi altlarýnda ne varsa orada durup karanlýktan bahsediyorum,bir eðreltiotunun kanayaný içinde taþýyýp konuþmasý.. . . sonra bir þey kýrýlýyor koyu ipliklerden çekilenler ve böyle uyanmak zorunda olanlarýn kalýntýlarýnda aðzým paslý henüz ay inmemiþken yüzüme, tanrýnýn hiç fýsýltýsýný duyuyorum.
,,,
belki de..
su geçirmez kabuklarda uyuyoruz caným benim bir figürün kalbinde uyuyoruz ve bulmayý öðretecek kimse olmadýðýnda tohumun kabuðunda çatlak hala birbirine deðen örgüler varken soyunup kopyalayacaðýz kendimizi ve yeniden zar atacaðýz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.