nasırlaşır parmak uçların

...neden... ölüm korkusu... yaþarken...

neden inanmak isterken içindeki ses
seni zorlar?
ellerine vurulan kelepçe gibi
kalbini de kilitlemen için yalvarýr?neden..
toplu oyunlarý bir kenara býrakýp,,,
zamanýn üstünde tek baþýna kalmak
masallarýn içinden fýrlamýþ kabusum ...
sustukça beynimin odalarýnda cümlelerle savaþan ,,,
savaþtýðýmýn tablosunu aynalarda parçalayan,,,
kader çarkýný durdurmak için çalýþanlardan olaným.
þans örümceðin ipliði kadar saðlam deðil; örüldüðü yer belli...
gözlerini diktiðin yerden ok gibi hýzla gözlerini kör eden
inanamadýðýn zor anlarýn olur ya!!!
çamurdan kurtulamazsýn temizliyeyim derken her yerine bulaþtýrdýðýn nefretinden...
kalbinin hýzýna takýlýr kulaðýn olan biten herþeyin þokundayken
gözlerin tekrar açýlýr
tekrar anlamaya çalýþýrsýn
savaþýn baþlamýþtýr tekrar süzül artýk derken yaþlarým
nasýrlaþýr parmak uçlarýn
ayaklarýn aðýrlarýþýr
put gibi kalýrsýn yerinde.
artýk hiç bir þey yýkamaz seni
yýkýmla birlikte...


Sosyal Medyada Paylaşın: