Samimiyet duymuyor, insanoðlu kendine, Deðiþmekte içinde, metamorfizmalarýn. Ülküler sebil olmuþ, ferman sanýr derdine, Sular da aþýnmakta, yanýnda çakýllarýn.
Yeniden var oluþun, savaþý baþlayacak, Provada uyanýþ, koynunda rüyalarýn. Pranga kabuklarda, çekirdek patlayacak, Bir atomun gücüyle, sýrrýnda akýllarýn.
Geniþlemiþ göðüsler, vahye yönelmiþ gözler, Sultasýndan kurtulmuþ, devþirilmiþ zanlarýn. Öfkelenmiþ dört unsur, kökünde toprak titrer, Med-Ceziri köpürmüþ, hava, ateþ, sularýn.
Ýnatlar yýkýlýyor, þekilsiz fikirlerde, Totem ve tanrýlarý, dogmatik inançlarýn. Kafataslardan uzak, ruhlarda ve kalplerde, Baþlýyor artýk dönüþ, üstünde kavramlarýn.
Kendine dönüþtür bu, daðýlýp bölünmeden, Bütününde yer alýr, putsuz olan inancýn. Ezel ve ebed aþký, hakikat evreninden, Beslenip açýlacak, gülleri sevdalarýn.
Þahin Hanelçi 26.08.2008 ELAZIÐ. Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.