Sensizken yaðmurda ýslanmaktan hep korktum ben, Güneþte duran külahtaki dondurma misali Eriyecek gibi. Bu yüzden yokluðunda yaðmuru, Evin þapkasýna sýðýnýp Hayal kýrýklýðý delikleriyle parçalanmýþ Pencerelerden izledim
Mermi gibi anýlar hedefini on ikiden vururken Kýrýk boncuklar gibi verandaya çarpan yaðmurun Küskündür ayak sesleri. Oysa kelebeðin kanatlarýna vidalanacak kadar Küçüktü hayallerim
Gönlümdeki müzik kutusunun her notasýnda sen varken Yaðmuru suçlayamam, Uykusuz geçen gecelerin sabahýnda Yanaklarýmdan süzülen melankolik damlalar Yastýðýmla muhabbet etse bile
Örülen duvarlarý yýkmak Yüreði yaþam sunan bir göle çevirmek için Sevgi sözcükleri fýsýldar her yaðmur damlasý, Kýsa süren yolculuðunda
Yaðmurun gözyaþlarý olarak düþtüðüne Yemin ediyor kahverengi ýslak saçlarýn Ve içinde büyüttüðün öfkenin silinmediðine. Anladým, saçlarýnda güneþ ýþýðý olmak çok zormuþ
Seðmenoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.