artýk hiç tanýyamadýðým bir kentin ücra sokaklarýnda
geniþ tanýmlý iþsizliðimi gezdiriyorum þu sýra
bende sabýr dünya gibi
oysa bir yerlere yetiþme telaþýnda
farkýndasýzlýklarýnýn yarattýðý dünyalarýna
boþ gözlerle bakan sabýrsýz
sayýsýz insanýn
belli belirsiz gölgeleri
saðýmda solumda
bir o yana bir bu yana gitme çabasýyla
ruhlarýnýn karanlýðýnda nafile arayýþlarda
mutlu hayaller kurmaktan
çoktandýr vazgeçmiþliklere tutunmaya çalýþan ruhlardan
benliðine farklý galaksilerdeki yýldýzlar kadar uzak kalmýþlýklar
ýþýksýz gecelerin gölgeleri halinde
gün ýþýðýna dahi karanlýðý devþirmekte
gündüzler bu yüzden unutulmuþ
gece hükmünü sürmekte
kim olduðunu
ne olduðunu
var oluþunun nedenini
bütün ihtimal hesaplarýyla
merak etmemiþ
sorgulamamýþ
ve dolayýsýyla da
hiç öðrenmemiþ olmanýn kayýtsýzlýðýnda
kendi hiçliðinde kayboluþlar arasýnda
geniþ tanýmlý iþsizliðimle
aylak aylak dolaþýyorum iþte
þimdilerdeki moda tabiriyle
-kendi düþen aðlamaz- mýþ aðlamasýna da
geçmiþ olsun artýk
aðlamak
gülmek
sevinç ya da keder gibi duygular için bile
bir beden ve bir de ruh gerekirdi insana …
Mert Yiðitcan
16 Aðustos 2022 / istanbul