YOLLARIN SONU……….

Nereye çýkar bilmem, bu gün yollarýn sonu.
Ruhumu zapteyleyen, kafesi kýrdým bu gün.
Topraða bakar oldu, yorgun kollarýn yönü.
Ne kaldý benden geri, kendime sordum bu gün.

Çocukluktan baþlayýp, geçen yýllara baktým.
Yürürken bastýðýmda, göçen yollara baktým.
Ömrümü adým adým, içen yýllara baktým.
Muhasebe eyleyip, aklýmý yordum bu gün.

Bazen tebessüm ettim, bazen gözüm yaþardý.
Göz yaþýmla ýslanan, kalem bile yeþerdi.
Býraksam yüreðimi, hançer gibi deþerdi.
Anýlar arasýnda, köprüler kurdum bu gün.

Kendim cevap vererek, karþýlýksýz çaðrýma.
Aylardýr sol yanýmda,hiç dinmeyen aðrýma.
Diþlerimi sýkarak,taþlar basýp baðrýma.
Bütün özlemlerimi, zincire vurdum bu gün.

Nice þiirler yazdým, tek bir acým dindi mi ?
Defalarca yýktýlar, tekrar tekrar bendimi.
Baktým olacaðý yok, diri diri kendimi.
Allah rahmet eylesin,topraða verdim bu gün.
(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın: