Türkmen'em

Türkmen’em…
Karýndaþýn Türkmen’em.
Milli Misak yurdunda,
Zalimlerin koynunda,
Çekilirken ardýnda,
Býraktýðýn Türk menem.

Batýda Bayýr-Bucak, Doðuda Musul-Kerkük,
Göndere hasret kalmýþ gök bayrak boynu bükük.
Kaybetmiþ istiklali, hacizli istikbali,
Öz vatanýnda parya, öz yurdunda garip Türk.

Bir zamanlar izzetle yaþarken çaðlarýmý,
Þimdi zillet dumaný kapladý daðlarýmý.
Viran oldu baðlarým, sarardý soldu güller,
Kurumuþ dallarýmda ötmez gayrý bülbüller.

Bu hal bana ar gelir,
Geniþ cihan dar gelir,
Aldýðým her nefeste
Ciðerime har gelir.
Kurtlar öldü mü sanki
Çakallar azar gelir.

Þehit eþi bacýlar, yas tutar, kara baðlar,
Civanlar boynu bükük, yaþlýlar ardan aðlar.
Gözü yaþlý analar, yüreði yangýn yeri,
Yaktýklarý aðýtlar baðrýmda yara daðlar.

Rejim ile PeKeKe kýymýþlar þer nikâhý,
Pervasýzca iþlerler þeytani her günahý.
Zalimin çarmýhýna gerilmiþ Türkmenlerin,
Acý ile semaya, yükselir her gün ahý.

Kiminin hamisi var,
Kiminin abisi var,
Cellat, katil, eþkýya,
Burada hepisi var.
Neden sesim duymuyor;
Kardaþýmýn nesi var?

Kýbrýs’tan Karabað’a uzanýrken kollarýn,
Gazze’de, Balkanlarda gözlenirken yollarýn.
Hemen yaný baþýnda görmez misin Türkmen’i?
Dilim varmýyor ama saymaz mýsýn Türk meni?

Sosyal Medyada Paylaşın: