ÝÇÝMDE KÝ ÇOCUK
Ýçimde bir yerlerde bir çocuk aðlýyor
Ýç çeke çeke, burnu aka aka
Duyuyorum sesini
Maraz yaralar geçit vermiyor
Elinden tutup çýkarmama
Sarýp sarmalama
Neden aðlýyor bilinmez
Kimbilir
Belki kaybolan masumiyetine,
Belki ellerinden kayýp giden iyi niyetine
Belki de acýlar içinde kaybolmuþ
Küçücük bedeninde ki koca yüreðine...
Haykýrmak istiyorum delicesine
Sen aðlama be çocuk
Seni aðlatanlar aðlasýn..
Ne dilim, ne de yüreðim varmýyor söylemeye
Koca bir yumruk oturuyor sol tarafýma
Nefesim kesiliyor,
Nefesim, aðlayan çocuðun sesine karýþýyor
Geriye sadece yanaklardan süzülen,
Ýki damla gözyaþý kalýyor
Umutlar içinde kaybolan o çocuða..!
Oysa ki ne çok isterdim hep çocuk kalmayý,
Düþlerimde büyümeyi,
Düþüp dizim kanayýnca,
Annemin sarýp sarmalamasýný,
Olmadý büyüdüm, büyüdükçe
Ýçimde ki çocuðu da acýmadan katledtim.
Yerle yeksan oldu masumiyetim, saflýðým...
Hoyratça kullanýp fýrlattým, içimde bir yerlere
Kanayan yaralarýma basamadým bir tutam tuz,
Aðlama sen çocuðum aðlama
Bir gün çýkýp güleceksin, hayata emin ol
Koca Yüreðinden Öptüðüm Çocuk..!
12.08.2022 Ankara P.ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.