İÇİMDEKİ FIRTINA

Ýçimdeki fýrtýna;

Evin arkasýnda güneþ duruyordu.
Aylardan Eylül, üþüyorduk
Sokakda biri sessizce ölüyordu
Þehrin insanlarý gamsýz gülüyordu

Gönül viran olmuþ, karanlýk çökmüþtü
Göçmen kuþlar zaten çoktan göçmüþtü
Gözlerindeki feri sanki sönmüþtü
Aþýk maþukunu hasretle arýyordu

Semada bulutlar sýralý yürüyor
Garip üþümüþ sogukda öksürüyor
Sanki ileriyi, geleceði görüyor
Etrafa anlamsýzca bakýyordu

Ýnan bulsalar vuracaklar
Kalbini býrakmayýp kýracaklar
Gönül Kabe’sini yýkacaklar
Hýrslarýndan heryeri yakacaklar

Sevinçden gözleri parlýyordu
Durup, durup ileri dalýyordu.
Bulduðu herkese seni soruyordu
Sevdigini kolluyor, hemde koruyordu

Yerim yok , bilmem nerde kalacaðým
Güzel günleri hep hatýrlayacaðým
Sevdiklerimi bulsam, kucaklayacagým
Yagmurda sýrýlsýklam ýslanacaðým

Sonbahardý, yapraklar sarardý
Hüzün çökmüþtü, gözleri aðladý
Kederli hali , yürekleri daðladý
Aþkýný sessiz, sessiz haykýrýyordu

Piri faniyim, hem yoksulum
Garip bir kul, hem öksüzüm
Sokaklar soguk, hem yalnýzým
Ýçimdeki fýrtýnayý susturamýyorum

Þerife Bozoglan-Eker

05-09-2019

Sosyal Medyada Paylaşın: