Yolum

Kimseler inanmasýn þairim desem,
Tereciye tere satmaya kalktým.
Bir tek üzülmesin sevgilim desem,
Önüme çýkýnca itmeye kalktým.

Hece mutfaðýnda þiir piþirdim.
Tunca’yý çaðlattým, Nil’i taþýrdým.
Med-cezir içinde derya þiþirdim.
Fýrat’ýEge’ye katmaya kalktým.

Günde bin kez, bin kez andým adýný,
Düþürmedim dilden onun yadýný,
Hasret içinde bir güzel kadýný,
Ölesiye sevdim yar etmeye kalktým.

Gözüm yaþý çaðýl çaðýl çaðlayan,
Nasýl bir sevda bu yürek daðlayan,
Görünce bir aþýk sessiz aðlayan,
Ümitsiz mezara yatmaya kalktým.

Vefa istedim de bin cefa gördüm,
Ýlmek ilmek aþký kalbime ördüm.
Hayýrsýz rüyayý hayýra yordum.
Çekilip yurdumdan gitmeye kalktým.

Bu yol ki hep çile, meþakkat dolu
Önümde engeller barikat dolu
Gülfemî hayatýn yanlýþla dolu
Hata edip rüku etmeye kalktým.

Ovacýk
23.02.2008-08.04.2008
Sosyal Medyada Paylaşın: