Karanlýðýn battaniyesi Gündüzün üzerini örttüðünde Ay bahçelerin üzerinde gezinir Ýþte o zaman Yüce daðlar semayý öper dudaklarýndan Ve dalgalar, dalgalarýn yanaklarýný okþar
Gecenin karanlýðýnda Kumrular yerine baykuþlar dolaþsa da Gökyüzünde kocaman bir þehir var Onu bulabilmek Ve orada yaþayabilmek hiç zor deðil
Zifiri karanlýklarda Ne çok beyaz günler aradým Istýrabýmdan gökyüzü çatlar çoðu zaman Ta orta yerinden Bir yýldýzýn düþmesini seyrederken Diðerleri düþmek için sýra bekler
Umutsuzluðun açmazýnda kaybolmamak için Býkmadýn mý, yorulmadýn mý Güneþi saklamak yerine Bana kalbini gönder bu kez Ruhlarýmýz karanlýkta boðulmasýn artýk Ruhum izin ver ruhuna dokunsun sessizce Ellerimiz birbirini tutsun Buz tutan soðukta birbirini ýsýtsýn
Yýllar geçince gölgeler söner mi bilemedim Bir sahilde uyuyakaldým Yakamoza bakarken Ve rýhtýmda kimseler yoktu
Seðmenoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.