Beyazý sevdim ben yýllar yýlý Maviyi hep kalbimde bildim Bir tek moru sevemedim nedense O bana hep hüzün verdi...
Ben; Boynu bükük bir kardelen Günün birinde bir hercaiye tutuldum Âþkýmýz enginlere sýðmasýn, Taþsýn þelalelerden istedim... Tüm çiçekler baharý beklerken Bizim aþkýmýz ebedi olsun Hiç solmasýn dedim
Ama olmadý O mor hercai sözünü tutmadý Ben yine de bekledim umutla... Ne yaz dedim, ne de kýþ Bekledim durdum sabýrla…
Beklerken taç yapraklarým da soldu, dayanamadým… Dondum... Yandým... kül oldum… Þimdi kalbim bir yangýn yeri Özlemler ve hasretlikler… Ýçimde dinmek bilmeyen fýrtýnalar...
Ve hala... Hala umutla, Hercai âþklara inat vefasýz hercainin yolunu gözleyen, Karda açan bir kardelen. Boynu bükük bir Kardelenim ben...
Kardelen
Benim için Edebiyat Defteri’nin yeri çok baþka olan, Site yöneticilerine ve editörlerine gün seçkisi için gönülden teþekkürler ediyorum... Ve tüm þair dostlarýma beðeni ve destekleri için de ne kadar çok teþekkür etsem azdýr. Hepinize sonsuz saygý ve selamlarýmý sunuyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.