Çocuk Olası Yoklama

Bir þey mi var beni alýp götüren küçük çakýl taþlarýna,
Çarpýlýp durmuþ ki kenarda kalmýþ ufalana ufalana,
Denizde kaldýramam ki dalganýn durmadan savrulmuþ olduðu yere.

YOK dedim bir vakit
Ve hala da görmediðim bir solukta çaresizim.
Karlar çelikten kafesine tutunurken,
Biliyorum anlatmasý güç
Anlatýrsam susacaðýmdan korkarým
Yokluk bu iþte varlýðýndan usanýrým.

Dediler ki yalnýzlýk bu imiþ ne vakit aðlasam tanýmý belli,
Söz de suskunluðu biliyor olmalý ki beklentisi bir bahar esintisi.

Geçenlerde çocuk olasým geldi,
Büyüdüm,
Büyüyor gözlerimde rüyalar oysa çok üþüdüm.
Geçenlerde çocuk gibi aðladým gizlice
Gizlendiðimden utanarak hýçkýra hýçkýra,
Oysa ben bir þarký kadar dudaklara sýðýnýp kaðýt kalem gibi boþluða takýldým,
kalpten donmuþ bir bakýþ kadar.

Beni götürsünler istedim.
Ceketimi unutmasýnlar bir daha,
Üstelik yoruldu mu gecelerim
Sokak bu evinden daha sahici,
Vakitlerden uzun bir yokluk sabrý sonsuza,
Ve deniz seni ne zaman özlesem
Bir þiir çýkar karþýma,
Beni alýp götürün,
Üstelik körkütük bulutsu bir gökyüzü,
Ve daha yontulmamýþ bir aðaç kabuðuna gizlenmiþ sevgilerim,
Ne diyordu hüzünler,
Gidenle kalýnýr mý gözden düþen damlayla.

YOK ki hala beklediðim þiirin içine gizlendiðim kadar huzur
Yokluk ki uzunca zamandýr biliyorum ben bu yolu
Sosyal Medyada Paylaşın: