Þiir yazmaya baþlamadan önce Sanki içimde birleþtirmem, Ölçüp biçmem gereken, Bir sürü yapboz parçasý varmýþ gibi geliyor. Sonra o yapboz parçalarýný önüme koyuyorum, Bir parçasýna yüzünü, Bir parçasýna gülüþünü Bir parçasýna sesini, Bir parçasýna olmayýþýný, Bir parçasýna hasretini Ýþliyorum. Sonra onlarý Sana bunca sene sevda büyüttüðüm, Masama koyuyorum, Bir yandan sen gülüyorsun Bir yandan ben yazýyorum... Bir yandan yok oluyorsun Ben de bir yandan seni Yalnýzlýkla örülmüþ odama, masama Geri getiriyorum... Bir yandan seni bulduðum kitaplarýmla dertleþiyorum. Bir yandan da Þiir gibi yüzünü görünce Sarhoþ oluyorum... Kýsacasý ben sayýn adam. Sen varken kendimde olmuyorum!
18.53 / 3.8.22 Harmancýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurdan Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.