Nurnigâr

Hüzzam makamýnda bir hasret idi damarlarýmda gezen

Çaresizlik içerisinde kapýna dayanmýþ bir geda gibi
Þifahane-i yüreðinden
Aþk dileniyor
Aþk aðlýyor
Can hýraþ bir yorgunluk içerisinde bu ahvale katlanýyordum Nurnigâr

Seni sensizliðe þekva ediyor
Vâv misali içime kapanýyor
Külli sevdalýlarý sinemde hissederek
Katre katre yaþlar döküyordum Nurnigâr

Ahh ki
Y’aný-yordum Nurnigâr
Ben yanýyordum

Oysa yüreðim
Ýbrahim vari
"Lâ Ühbbul Afiliyn"diyordu

Lâkin
Ne dilim ne dimaðým beni dinlemiyordu

Ýlelebed yanýmda kal
Benden içeru ben ol istiyordum Nurnigâr

Kipriðin kaþýna deðse kýskanýyor
Sesin
Sözün
Ellerin
Kimselere deðmesin diye dualar ediyordum

Kimselere diyemediðim bir aþk ile
Bedenen tükeniyor
Ruhen binbir azab içinde Bahr-ý Aþk içerisinde boðuluyordum Nurnigâr

Eyy beni benden alan
Beni benden alýp
Hifa turabýna gömen Nurnigâr

Diyorum ki
Varsýn recmlere býrakýlsýn yüreðim
Gülmesin makus kaderim
Ve dahi
Tüketsin eritsin devâsa hasretin

Ben bende öldüm
Býrak sende dirileyim Nurnigâr

Býrak sende dirileyim Nurnigâr

Tüm zerrelerimi iþgal eden
Aþk’ýnla

Beni bana býrakma

Býrak ben sende dirileyim Nurnigâr


Liyakat -
Sosyal Medyada Paylaşın: