İNSANI İNSAN GÖR
Toprak dam bakýr leðen ilk çýðlýða tanýktýr,
Kar altýndaydý o gün güzel Kâhta Ovasý…
Özgürlük sevdasýnda gönül her dem sanýktýr,
Þahsi kavgam yok benim bu insanlýk davasý…
Masum doðan bebekler düþer ayrý þartlara,
Yoksulun çocuklarý mahkûm Þubat Martlara,
Mala mülke doðanlar limit koymaz kartlara,
Güzel yüreðe zulüm eþitsizlik havasý…
Hayatýn ilk adýmý kimi tahsilde yetim,
Varlýklý alýr görür bol paralý eðitim,
Kimine derya deniz kimine kýt tüketim,
Birçok garip hanenin dert piþirir tavasý…
Beynim sorgular durur kim ayýrýr biz kulu,
Ekmek kavgasý baþlar bitirmeden okulu,
Ýnsan yokluk görmesin bence budur makulü,
Mutluluk dolup taþsýn tüm canlarýn yuvasý…
Cantekin der; acýtýr yýkar yokluk þamarý,
Beli boynu eðdirir kan terk eder damarý,
Kefenin cebi yoktur kalýr para tomarý,
Ýnsani insan görmek budur derdin devasý…
29 TEMMUZ 2022 CUMA – ERDEMLÝ / MERSÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.