MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
ÜLKÜ BAHÇESİ
KURULTAY
ÜLKÜ BAHÇESİ
Bir gece evde rüzgar sesini dinliyordum
Bin ümitle gelmeyen birini bekliyordum.
Aniden firtýna koptu, sallandý her bir yer
Elbet vardýr bir"hayýr"baðrýnda"hikmet" gizler.
Rüzgarýn hýþmýyla kýrýldý evin camlarý
Söndürdü ne varsa odamdaki ýþýklarý.
Birden belirsiz bir korku kapladý içimi
Yok etmiþti düþüncemi ve sýrlý gecemi.
Uçurdu bir bilinmeze,kendimden geçtim de...
Gözlerimi açmýþtým karanlýk bir dehlizde.
Bir dehlizin gizli tünelinde yol alýrken,
Bu ýssýz yolculuk hiç bitmeyecek sanýrken..
Karanlýðýn her tonda rengini görüyordum
Peþimden gidilmez sessizliði sürüyordum.
* * * *
Derken çok uzaktan kulak verdim su sesine
Gördüm ki bir "peri" yaslanmýþta þiltesine...
Gözleri dalgýn yeni kalkmýþ gibi uykudan
Eyilip yuðdu yüzünü o masmavi sudan.
Kolaçan etmedeyken ben bilinmez yerleri
Yay gibi fýrlayýp girdi kovuktan içeri.
Hayran seyrederken yeþilin her ton rengini
Hýzla kaçan peri, unutmuþtu þiltesini.
Diz çökerek yere, sudan doya doya içtim
Baðý çözüldü dizlerimin kendimden geçtim.
Derin bir uykuya dalarken yorgun gözlerim
Söndü içimdeki ýþýk, batmýþtý güneþim.
Ne vakte kadar öyle uyumuþum bilinmez
Anladým ki o kovuktan içeri girilmez.
Eðilip aldým yer de duran sýrlý þilteyi
Çýkardým içinden o yemyeþil seccadeyi.
Üzeri desen desen sýk ilmikle dokunmuþ
Bu bana bilinmeyen sihirli bir oyunmuþ.
Koptu kovuktan beynimi çimdikleyen ýslýk
Titretti beni derinden, bir ýssýz yanlýzlýk.
Fýrlattým içeri bu bilinmez emaneti
Göründü peri kýzýn çok uzaktan her yeri.
Dedi:"fani ne gezersin bu bizim belde de?
Ölmeden girilmez kovuk dediðin geçite."
Seziyordu ne geçerse aklýmýn içinden
Ben derinlere dalmýþ bu alemde gezerken.
Cennet’ten bir parçaydý bu alemde ne varsa
Dedim: "güzelliðine rast gelmedim cihanda."
"Saadeti aradým da inan ömrüm boyunca...
Buraya uçurdu bir rüzgar kendi koynunda."
Süzerek derinden hilal kaþlarýný gerdi
Kovuða attýðým seccadeyi bana verdi.
Avuçlayýp topraðý, içine bir þey gömdü
Dedi ki:"bu gömdüðüm þey,senin ölümündü."
Zamaný geldi artýk bu yerden ayrýlmanýn
"Dedi:"bahtýna ermek istersen bu diyarýn..."
"Verdiðim bu seccadeyi kaybetmeyeceksin
Bu yoldan þehitler alemine gideceksin."
Hayran gözlerle bakýp güzellerin haline
Titretti beni gönlüm, içlerinden birine.
Gölgeden iki baþ, biri geçti de soluma
Söze baþladi biri, biri girdi koluma.
1- "Rabbin sevgili kulu!
Nasýl buldun bu yolu?
Bu yolda dikenler var
Her yeri tuzak dolu."
Söz edecek oldum, cevabý öteki verdi.
Biri sert mizaçlý, yanýndaki çok güleçti.
2- "Aslýhan bekçi peri
Verince seccadeyi
Bu yolda,yolcu fani
Açmýþ oldu perdeyi."
Sezdim ta içimden o derin bakýþlarýný
Dinledim bir müddet güzel konuþmalarýný.
1- "Hani yok emaneti
Kim aldý seccadeyi?
Bunda bir yanlýþlýk var
Bilmesin efsaneyi."
2- " Kýzýlelma daðýnda
Bir kuþun kanadýna
Deðiþti seccadeyi
Erecek muradýna."
1- " Varsýn yoluna gitsin
Artýk murada ersin.
Bu yollar çok çetindir
Yanlýzca bunu bilsin."
2- "Yolcu kuþ senin dostun
O yoksa sende yoksun.
Güven hep sýrdaþýna...
Haydi uðurlar olsun."
Uðurladý beni o nurlu yüzler süzerek
Bu gizemli imtihaný geçmiþ olsam gerek.
Bir sýrlý seccadeyi kuþa takas eden de...
Gezmekte varmýþ, kaderim bir kuþun elinde.
* * * *
Yürüdüm peri kýzýyla bir müddet yanyana
Kayboldu birden, gelince geniþ bir meydana.
Dalýnda türlü meyveler yere sarkýyordu,
Ortada bir þelale dehlize akýyordu.
* * * *
Sýrtýmý yasladým bir kalenin ensesinde
Yeþil renkli bir sancak vardý tam tepesinde.
Ýçerde sýrlý daðýn kapýsý sürmelendi
Bu sessiz diyarda, derinden sesler elendi.
Saydým bana gelen kalabalýk adýmlarý
Gördüm karþýlayan o nur yüzlü kadýnlarý.
Dalgýn seyrederken gözlerim güzellikleri
Uzanýp aldý biri gizemli seccadeyi.
Önce göz, sonra söz etti periler güzeli
"Durdururuz buradan hediyesiz geçeni."
Avuçlayýp topraðý içinden bir þey aldý
Bu bir beyaz kuþ’tu, onu gökyüzüne saldý.
Dedi: "o kuþ senin ölümünü taþýyacak...
Gideceðin yere böyle ulaþýrsýn ancak."
* * * *
Ne içlenme kaldý, nede belirsiz kederlerden
Ýleriye doðru atýldým durduðum yerden.
Uzunca durgun ýrmak’ta yeþile bakarak
Dedim ki: "bu yolun sonu nereye varacak?"
Dedi: "önüne türlü müsibetlerde çýkacak
Þeytan da yolunu sapýtmaya çalýþacak."
"Ulaþmak istersen eðer, Ülkü bahçesine,
Düþmemelisin þeytan’ýn kirli pençesine."
Gözlerim çok uzakta bir bilinmeze daldý.
Periler beni çaldý, aklým o yerde kaldý.
* * * *
Yürüdüm bir hayli o yollarý pervasýzca
Kesiverdi yolumu kara yüzlü bir sýska.
Buðulu bir gözle süzdü, öylece bakýþtýk
Dedi: "biz bu diyarlara beraber karýþtýk."
Dedim: "aþýlmaz bu yerler bu yýrtýk giysiyle"
Ses vermedi bir halka üzüm sundu eliyle.
Tam alýp yemedeyken o sihirli üzümü
Beyaz kanatlý kuþ, açmýþtý iki gözümü.
Kara yüzlü sýska, acý çýðlýkla mahvoldu,
Elinde öylece duran üzümde kayboldu.
Dile geldi kuþ, dedi: "bendedir emanetin"
"Az kalsýn kendini, benide mahvedecektin."
Uzun kanatlarý yükseldikçe gökyüzüne
Bu sevincim yerini býrakmýþtý hüzüne.
Dedim: "bu uzun yoluma ah! yolcu olaydý,
Gideceðim yere kadar benimle kalaydý."
Ah! hayasýz ruhumda bu pervasýz düþlerim
Bitecek sanýrken artýyordu ümitlerim.
* * * *
Yürüdüm zamansýz, çýkmýþtým büyük düzlüðe,
Yer yoktuda içimde hiç bir ümitsizliðe.
Mevsimsiz dallarda meyveler yere sarkarken,
Ben dalmýþ, hayran gözlerle etrafa bakarken...
Minikçe bir ceylan su içiyordu pýnardan,
Korkusuzdu; hem bela, hemde yaban kurt’undan.
Aklýmda yollarýn bilinmez halleri vardý.
Az sonra ceylan ve balýklar uykuya daldý.
Bir seyyah edasýyla gezerken miskin miskin
Çýktý önüme pespare ölümsüz bir gezgin.
Nurlu sakalýnda heybet, gözlerinde neþe,
Heybesinde dizilmiþ demet demet menekþe.
Göz ederek bir demet çicek sundu eliyle
Ruhuma bir sýcak iz býrakmýþtý hediye.
Gitmesi, gelmesi gibi bir anlýk zamandý,
Gözlerim deðil biçare, kalbim aðlayandý .
Hasret den bir hayalin, olur nur’dan halesi,
Görmedim hiç kimseden, zerre bir ihaneti.
Sadakat denen güzeli hiç böyle görmemiþtim,
Ya-rab! bu alemde kalmayý ne çok isterdim.
** **
Gizli kaderin, varsa ödemek bedelini,
Görmektir dileðim, o kuþ denen sevgiliyi.
Ruhum sanki bir an, nice gizemden kurtuldu,
Hummalý gözlerim o kuþu karþýsýnda buldu.
Kaptý elimden çiçeði, küçük pençesiyle
Saçtý birer birer gizemli akan dereye.
Uzun geniþce bir dereden akmada sular,
Sanki boþaldý ruhumdan birikmiþ duygular.
Ey! yoluma yolcu, bu sýr ne kadar sürecek?
Belki esen bir rüzgarýn hýþmýyla bitecek.
** **
Anladým! burada ölmek dönmekse geriye,
Sarýlmalý kalmak için, o kuþ sevgiliye.
"Güzel kuþum rüzgara hep kanat germelisin,
Beni sen korumalý, ona vermemelisin."
Ses vermedi çaresiz, bu yalvaran sesime,
Kayboldu gözden, terkederek beni halime.
Anlamaktý gayem, bütün bu olup biteni,
Neydi gönlümün istediði varlýk emeli?
*** **** ****
Daldý gözlerim uzakta ýþýk saçan daða,
Ulumada bir kurt,"Ay’ý almýþta baþýna...
Düþürdü bir hayal gibi kurt beni peþinden,
Anladým bana dost, Türk’e yaktýðý ateþten.
Aþýrdý daðlarý, gözleri hasret bürüyor,
Þükür Rabbim! baþý börklü Kürþat görünüyor.
Fakat geçit vermedi kurt, yolu aþtýrmadý,
Ne ben onlara, onlarsa bana yaklaþmadý.
Bir ses: " geleceksen sen, ölümü tatmalýsýn,
Gelmek için dönüp, o yerde savaþmalýsýn"
Ben ki kalýp, Ülkü bahçesine kavuþmadan,
Vazgeçmeli peygamberin tattýðý bu candan.
Erer gibi bilinmez muradýn emeline,
Ruhum veda etmeli bu Ülkü bahçesine.
Rüzgar uçurmadan beni getirdiði yere,
Ölümün öldüðü yerden kapandým secdeye.
** **
Saatler sonra çýktý önüme taþtan gölgeler,
Ses veren garip sesler, bekler gibi bir haber.
Yollarýma nurdan birer demet gibi dizildiler,
Eðilmiþ gölgeli baþlar ile selam verdiler.
Ben yürürken ardýmda yükselen tekbir sesi...
Bildim bu Ýlah-i adaletin tecellisi.
Silindi ufuktan ýþýk, rüzgarýn hýþmýyla...
Uçurdu rüzgar; süzdüm son kez kuþ bakýþýyla.
Karanlýk tünellerden yol alýrken geriye,
Bir tatlý sýzý býrakmýþtý bana hediye.
Ah! Ülkü bahçesi, yanan içime rehavet,
Ruhumda selamet var, rüyamda hep alamet.
Burada yýðýnlardan yükselen baþlar vardý,
Anladým burada adsýz kahramanlar yaþardý.
Bu yerde ne doðan güneþ vardý, ne batan þafak
Burada Ülküyle tutuþan ruhlar yaþar ancak.
...........................
Þair :
K.Kurultay
Sosyal Medyada Paylaşın:
KURULTAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
TÜRK’E KEFEN BİÇENLER
DİPLOMALI EŞEK!
UZBEK KIZI
YÜRÜ TÜRKLÜK ADINA!
SERÇE İLE GÖÇMEN KUŞUN HİKAYESİ
TÜRKLÜK BANA YÂR
ÜLKÜCÜYÜZ ÜLKÜCÜ, ALLAH VERDİ BU GÜCÜ
İÇİM ACIYOR
MUSA ve YEDİ BEYZA
ŞİRİN KIRŞEHİR DE