MARALIM!
Gidiþine aðlar yüreðim maralým!
Nefesini his eden düþlerim,
Þimdi!
Kara bir çula oturmuþ.
Kapandýkça gözlerim aðýt teline takýlýyor.
Buz gibi hasretin sinemde yatýp, kalkýyor.
Üþüyorum! yokluðunda maralým!
Çýðlýklarým avuç açtý rabbime
Yazýn günahý kimin boynuna,
Kavrulurken sevda cenneti
Kýþýn kara ayazýnda, titriyordu,
O güzelim aþk maralým!
Kaynýyordu sana son sevda aþým.
Aþký bir kapata yemek varken.
Býraktýn leþ ölüsü sofralarda.
Doyduðumu sanýyorsun maralým!
Aþkýna yudum, yudum susamýþken,
Yaptýðýna bak!
Kan çanaðý gözlerim.
Boþuna yaðmur gözlüm dememiþsin
Bana
Þimdi anladým beeeee maralým!
Deforme olmuþ artýk duygularým.
Yokluðuna alýþamadý gecem,
Gündüzüm karýnca yuvasý.
Beyinim her seferinde,
Hayalinde pes ederek dönüyor.
Çünkü adý ölümdü gelmiyorsun!
Gelemezsin maralým!
Maralým!
30-8-2008
ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.