AÞK ACISI Biz acýlarýmýza aþýðýz! Bazen bir kitabýn son cümlesinde Tanýþýr.... Bazen bir þarkýnýn tam ortasýnda Birbirimize alýþýrýz. Ellerimiz ilk kez "Selvi Boylum" filminde Buluþur... Ýlk kavgamýzý da "Yýlanlarýn Öcü" nde Yaparýz. Aþkýmýz adeta yap bozun parçalarý gibi... Seviyoruz dediðimizde parçayý bulur, Ayrýlmak istediðimizde parçayla kayboluruz. Yap boz gibi bir aþk, bu kadar olur. Yap boz...adý üstünde... Yaparýz...Bozarýz.... Bozarýz...Yaparýz... Yap yap...Boz boz... Ama aþk böyle olmamalý. Bozmak yerine hep yapmalý. Yýkmak yerine hep toplamalý. Ama suç ben de.. Onu hak etmedim. Onunla son duraða geldiðimiz de Anlamalýydým... Aþkýn acýlardan beslendiðini. Anlamalýydým.. Aþýk olmanýn benden geçtiðini. SARIOÐLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
SARIOĞLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.