DEMİR PARMAKLIK

1-
üstüme gölgesi düþen demir parmaklýk,
böler çizgi çizgi bedenimi;
ülkeler doðar tenimin coðrafyasýndan,
her hücresi fethedilmiþ kale,
hile ile kudsiyetini yitirmiþ
öder özgürlüðün diyetini biçare...
2-
sýnýrlarýmda dikenli teller;
gönlüm mayýn tarlasý,
geçit vermez dað olsam
ne fayda!
üleþilmiþ ruhum
paylaþýlmýþ topraðým
iþgali bir sevdadayým,
yüreðimde parsel parsel yaralar
cennet vatan olsam, ne fayda...
3-
ayrý dili konuþsa da her parçam,
ayný duygunun esiri;
ýþýðý kesip gizli bir el
sürer hükmünü
çekip restini;

iþgal görmüþ þehirler,
taþýr suskunluklarý derininde;
bir büyük kavga sonrasý
yenen -yenilen
her nerede isem
ölmez de kalýrsam eðer
sýð sularda gezineceðim
kalabalýða karýþýp
bi-taraf
mutlu þiirler dizeceðim sizlere

yýldýzlar yakar kendini,
kayar ölümüne son nefer
ellerimin arasýndan uzaya doðru;
ömrün kaygan yollarýný arþýnlayarak...
kuru bir zeytin dalýna tutunurum da
sulh diye inler, düþer yapraklarý...
7-
kelepçemin karasýdýr
masal avuntusu gözlerin,
bir çift güvercin ellerim,
tükeniþ arifesi tutuþur durur...
9-
daraðacýdýr gövdem;
acý bir aðaç dar ve uzunca,
yaðlý urgan ip ömrün çilesi
kýsa bir söylencedir ölüm...

10-
çocuklar serpilir hayata
çiçek kokulu þafaklarda;
kalbimin son çýrpýnýþý olur aþk;
umut yeþerir taþ duvarýn çatlaðýnda,
elim benim mahkumdur kaç bahar
demir parmaklýklar arasýnda yokluðuna...



Sosyal Medyada Paylaşın: