ACIM BÜYÜK
Sizin yazýnýz güneþli, sýcak, ýlýk rüzgar...
Bizim yazýmýz kýþa döndü; buz kestik, kar var.
Babam illet hastalýðýn pençesine düþtü.
Mutlu güzel günler bir felakete dönüþtü.
Çiçekler açarken, o yaprak yaprak döküldü.
Mevsimler karýþtý, hayatlar altüst yüzüstü.
Hiç böyle benzi solgun görmemiþtim Babamý.
Bu donuk bakýþ, soðuk ayaklar babamýn mý?
Acil servisten yoðun bakýma sevk telaþý...
Baþlamýþtý o an babamýn yaþam savaþý.
Dayandýk birden yoðun bakým kapýlarýna.
Dolandýk hepten kaderimizin aðlarýna.
Yaþayan bilir, zaman burada yavaþ akar.
Kapý önlerinde endiþeli bekleyiþ var.
Merak edersin, acaba nabzý atýyor mu?
Yoksa ecel geldi de kapýda bekliyor mu?
Yoðun bakýmdan içeri adýmýmý attým.
Hayallerimiz vardý, geride mi býraktým?
Aklýmda ölüm - yaþam arasý ince çizgi,
Kulaðýmda çýnladý dokunaklý bir ezgi.
Aynadaki yüzümde çaresiz bir ifade.
Belli ki artýk zaman kötü günlere gebe.
Hastalýðýn yayýlmasýný durdurmak güçmüþ.
Bir musibet teslim almýþ, yataða düþürmüþ.
"Sað çýkabilmesi mucize olur" dediler.
Bize ümit kýrýntýsý bile vermediler.
Zor günlerde belki bir mucize beklerken ben,
Ümidim acý gerçekle yüzleþti erkenden.
Yolun sonuymuþ, yaþam savaþýný kaybetmiþ.
Babacýðým bu fani dünyaya veda etmiþ.
Paramparça daðýldým, kara haber gelince.
Birden ölümün soðukluðunu hissedince.
Doktorlar yaklaþtý; "Baþýnýz saðolsun" dedi.
Gözyaþlarým yanaðýmdan aþaðý damladý.
Yoksa kabus mu bu? Biri beni uyandýrsýn.
Son yolculuðuysa biri beni inandýrsýn.
Babamý mý kaybetmiþim? Ýnanamýyorum.
Yýkýlýyorum, bir yere tutunamýyorum.
Duvarlar yürüdü, geldi üstüme üstüme.
Bir sancý saplandý o an baðrýma baðrýma.
Koca hastane bana dar gelmeye baþladý.
Yüreðimde kor ateþler, ömrüm durakladý!
Nefessim mi kesiliyor, ne oluyor bana?
Bu acýyý kaldýramayacaðým galiba.
Mekanlara sýðamýyorum, ruhum daraldý.
Fazlasýyla sarsýlýyorum, dünyam karardý.
Attýðým sessiz çýðlýklar içimi titretti.
Hüzün rüzgarlarým esiyor daha þiddetli.
Hikayemiz yarým kaldý, gidip de gelmemek...
Ýmkansýz artýk bayramlarda elini öpmek.
Gidiþi erken oldu, nedendi bu acele?
Desene söz geçiremezsin ki bu ecele!
Ölüm meleði geldiyse ne yapsan nafile.
Ýster kendini yýrt, ister sokakta gecele.
Toprak altýnda yatanlarýn hepsi bir delil.
Ýnsanoðlu ölümlerin karþýsýnda sefil!
Göðe kapý açýlmýþ, Babammýþ çaðýrýlan.
Babamýn selasýymýþ, camilerde okunan.
Cenazesi musalla taþýnda yatmýþ, yalnýz.
Cemaat önünde saf tutmuþ, ortalýk sessiz.
Cenaze namazýnda keder, hep gözler dolmuþ.
Melekler de bekler, amel defterini açmýþ.
Son kez ona baþýný dayadý ailesi.
Tabutta bile hala ailenin reisi.
Anýlarýmýz gözümde canlandý bir ara.
Naaþýný elimle indirirken mezara.
Mezarý baþýnda toplandý kalabalýklar.
Görüyor musun? Devriliyor bir koca çýnar!
Sarsýntýya dayanamadým ki baba, çöktüm.
Ýçimdeki depremi bu mýsralara döktüm.
Emekliyordum ben, elimden tuttun yürüttün.
Ýþte son vedan, beni bir kez daha büyüttün.
Dediler ki bu alemde sen de ölümlüsün!
Güzel insana hayýr duayla yükümlüsün.
Ölüm herkesin baþýnda, metin ol kalk, doðrul.
Tecelli eden takdir-i ilahiyle yoðrul.
Baþým dumanlý, anýlar canlý, boynum bükük.
Duygularým saðanak yaðýþlý, acým büyük!
Dünyadan geçti gidiyor babacanlýðýyla.
Toprak oluyor gönlünün kocamanlýðýyla.
Ümit Çelik
- Haziran 2022 -
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.