AH GURBET
Nasýl yazýlýr bu hissiyat bilemem
Geçmiþ denen þey var ya geçmiyor
Gönle düþmüþse ateþ söndüremem
Sabýr ve teselli var fakat yetmiyor.
Kimisi zeminine hasrettir hayatýnýn
Kimisi zamanýna mahkum, üstelik müebbet
Yeþilinde görür mutluluðu dokununca dalýna
Tanýdýk suretlerde yaþar kimi ruhi mücerret.
Ýçinde yaþanýr her ne varsa, yansýmaz dýþa
Kalemle, saz ile,fýrça ile konuþur
Eller baðlý, yürek burkuk öyle yaþanýr
Gurbetin tahayyülü derin, kalamaz kýþa.
Hep saklanandýr, hem de özlenen dolucasýna
Nefes alýþtýr kavuþmak delicesine
Belki de bu hicran yaþatýr bizi ölümüne
Zamana, zemine karþýn yýllarca yine.
Ne sazýn telinden çýkandýr teselli
Ne þiirdeki ahenk ne de bir resim
Ýleri gitmek acýdýr, gerisiyse kördüðüm
Takýlmýþsak maziye, huzur gelecek mevsim.
Anladýk ki dardan bakmak vermiyor çare
Bu zaviyeden ruh, oluyor pare pare
Oysa dünya dedikleri zaten geçiþti
Hakiki kalýnmaz burada, o bitecekti.
Anlayan var elbette bu geçici viraneyi
Ondan bel baðlamamýþlar, üzmemiþler kimseyi
Hak yoluna çýkar o gurbet dediðin
Mekana ve zamana inat iþte gerçeði.
Ne dayanýlýr hüznüne yüreðin
Ne de çare gelir beklediðin
Gurbet yer, içer sofrasýný sýrça köþkün
Ýnsanlar bu yüzden mutsuz, bu yüzden üzgün.
Artýk üzülmek yok gidene, kalana
Selam olsun selamýmýzý alana
Soruyorsa birileri bizi dostluk adýna
Hasreti yok sayarýz, Allah`ýn aþkýna.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.