Kurþun yedim sol yanýmdan, Sýzýsý çok, akýyor kaným... hiç durmadan. Aþkýn þarabýný içmeye doymadan. Götürmüþler seni, haberim olmadan...
Bilmiyorum... Þimdi nerede... nerelerdesin.
Derler ki; Güneþin battýðý yerdeymiþsin! Söyle bana güzel yarim; Hangi yaban ellerdesin? Kiminlesin...? Kimlerlesin...? Yalvarsam sana. Gelirmisin? Dön! desem dönermisin..? Gel... gel be sevdiðim.
Ahhh... bir de beni duyabilsen! Bir haber verebilsen!
Yok be aþkým... tadý yok artýk.
Sensiz yaþamanýn, hayata tutunmanýn,anlamý yok...
Hani; tanýþmamýz anýsýna verdiðin saka vardý ya; adý:’’ÝKÝMÝZ’’?
Þimdi onu da uçuruyorum özgürlüðüne... Ýçim kan aðlayarak. Seni tutamadým... hakkým yok onu da tutmaya.