Ya Var’a doðru gideceksin ya da Yok’a Orta yol ne güzel bir denge… Ya nimete ereceksin çokça ya da gireceksin þoka Uçlar Var’da öfke, Yok’ta býrakýr zinde!
Var’da yalan, talan, çalan çok… Ýnsanlýksa azalan Ne çok aldanan, aldatan… Yok’ta aþk, sevgi, huzur verici sözler Ne çýkar bulurum diye aranmýyor gözler!
Nedense herkes Var’a koþuyor Yok’a giden azýnlýkta… Ahlaki çöküntüde enflasyon coþuyor Ýnsanlýk kalýyor karanlýkta!
Oysa ki iman sahipleri Fena Fillah’a Ulaþmak adýna Aðýzlarýnda sarýlýyorlar zikir silahýna Bedenden çýkýp yükseliyorlar arz katýna…
Var’daki huzur ile kýyaslanamaz bu durum Ýçinde yok tek bir cürüm Hani düþündürmüyor da bir gün gelecek ölüm Miraca ermek için biniyorlar Burak atýna!
Hoca gibi atmýyorlar havuza maya Aslýnda o yoðurt deðil ilahi dava Ya tutarsa Yok derdi nefeslere girse hava Binseler ya iman yatýna…
Destan Yok’a erse Çanakkale Fistan Yok’ta giyse ihram paye Unutulmuyor hiç ki…
Var’a giden Yok’un halinden anlar mý? Anlar mý Rabbi kim, gücü kalbinde çýnlar mý? Ya bu aþk olsaydý… Ya bu aþkla dolsaydý… Derler miydi zulme uðrayan Kýyýlan Müslüman canlar mý?
Saffet Kuramaz Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.