Ben Senin Yalnızlığınım

On parmaðýnda on kusur bir adam
Geceye hazýrlýyordu yüzünü
Ýkindi kýrýlmalarýnda
Yalnýzlýðýn kerrat cetvelini ezberliyordu

Bir kere bir ben
Ýki kere bir biz
Üç kere bir.. cevapsýz kalýyordu..

Çevreyi kirletiyordu durmaksýzýn
Atýk duygularý eski aþklarýn
Giyinmek için geceyi ütülüyordu adam
Gün aldanmalarýnda..

Bir kere bir ben..

Dokununca yalnýzlýðýma
Þiire gebe kalan kalem yazýyordu:

Yýldýz bahçelerinin hasadýnda
Uçuþan yürek tozlarý ve düþen her yaprak
Bir nefesimi alýr

Ben senin yalnýzlýðýným
Döner giderim yüzümü / gözlerim arkada kalýr
Baþlar hiçliðim / biter þairliðim
Neresinden kaþýsam geceyi
Kanayan benim..

Ýki kere bir biz..

Batarken neden dönüpte arkaya bakar güneþ
Sinirlerinde apse gibi anýlar taþýyan,
Kendi akþamlarýnda
Kendi öykülerini yaþayan insanlara
Ýlkel bir iþkencenin acýmasýzlýðýnda..

Yok sayýyor beni kalabalýklýðý bu þehrin
Tek tanýdýk yüz kalmamýþ
Bu kadar mý yokum ben / bu kadar mý hiç
Belli giyinmiþ urbasýný zamanýn
Ýhanet denen yeni yetme züppe piç..

Oysa
Büyük bir aðlamayla yitip gider aþk
Geriye yunmuþ bir boþluk kalýr
Ve her kavþakta gece kokularý
Gün bitimlerinin..

Yan etkileri olmalý gecenin...

Sürer bu canlý ölüm hali
Ýntihara benzeyen bu aldýrmazlýk
Ve yýllara uzayan sýkýntýsý sensiz saniyelerin..

Bir kere bir ben
Ýki kere bir biz...




Sosyal Medyada Paylaşın: