Vay bana
Vay bana
Yanar daðým sönmez alev ateþim
Her baþlangýç olur benim bitiþim
Yaprak gibi rüzgârlara tutuþum
Bir aþka kül olamadým vay bana
Yaz bahar gününde açmaz solarým
Baðvan oldum bahçe baðý yolarým
Gönül almaz kem gözlere dolarým
Bir dala gül olamadým vay bana
Canlar caným candan geçti gidiyor
Candan sevenler sevdamý biliyor
Derdim yansam yada eller gülüyor
Bir cana dil olamadým vay bana
Köy kasaba þehirlere sýðmadým
Bulutlandým yere göðe yaðmadým
Her bir renge girip çýktým aðmadým
Bir daða yol olamadým vay bana
Didik didik ettim ben onca dini
Aðlarken gördüm bozulmuþ yemini
Ateþinde bulan var mý demini
Bir çana zil olamadým vay bana
Çözemedim þu dünyanýn ilmini
Anlamadým þu insanýn zihnini
Bir baþýma çekip durdum dizgini
Bir pir’e kul olamadým vay bana
Coþkûnîyi arar bulanýk suda
Herkes kendi çamurunu yusada
Ferman gele bedenimi assada
Bir köre mil olamadým vay bana
Coþkûnî
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.