Adým þiir, soyadým dize
Ýstanbul’da doðmuþum
Saat üç otuz beþte
Yaþým her sene deðiþiyor
Ýnanýn yetiþemiyorum, bendeniz de...
Baba adý rübai, anamýn adý gâzel
Ýki âþýk ilk onlarý tanýdým
Herkesleri öyle sandým
Tek çocuktum, birazda afacandým
Allah vermemiþ abla ,kardeþ, aðbey
Diye küçükken çok aðlardým
Mahallenin çocuklarýný eve toplardým
Si mge, i mge, hece, deniz
Bulut, umut, sevgi, yaðmur
Bizim evde büyüdüler
Ailem yalnýz kalmamý istemedi
Hepsini de ben gibi sevdiler...
Bir gün göçüp gideceðiz deyip
Doðru bldiklerini bana da öðrettiler
Ve gittiler!..
Ýþte o an;
Þiir aðladý dizelerde
Bir göz rübai’yi, gazeli aradý
Ýmgeler sarp kayalara çarpýnca
Yürek denizin dalgalarýnda coþtu kabardý
Umut yalnýzlýk giyinmiþti, sevgi alýp baþýný
Gitmiþti!..
Bulut aðladý, yaðmur çýplaktý
Þiir sustu
Hece gizlendi
Dize haykýrdý
Kimseler duymadý
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.