HAZİN HİKAYE

Bu hikaye,
Efsunlu þiirlerin kundaðýnda sallanarak büyüyen,
Yürek zulalarýnda tepinen duygularýn,
Senfonisi eþliðinde,hayallerle, düþlerle,
Demlene demlene, nirvanaya ulaþan,
Ve yerlere göklere sýðmayan,
Büyük bir aþkla kucaklaþan,
Ýki güzel yüreðin hüzün hikayesidir...

***

Leyla ile Mecnun,
Kerem’le Aslý
Ferhat’la Þirin gibi olmasa da,
Sevdanýn sarp yollarýnda,
Koþarken düþe kalka,
Uzun yýllara raðmen,
Hasreti vuslatla kesiþtirmeyen,
Zalim bir zamanýn vefasýz kollarýnda,
Hýrpalana hýrpalana,büyürken,
Hüzünlü bir ney sesine benzeyen
Hüzzam þarkýlarla avunan yüreklerin,
Zamansýz sürgünlerde,
Kýrýlýr kanatlarý.
Ýþte bu yüzden,
Kýyýsýz sevgilerin, umarsýz çýrpýnýþý
Mutluluða uçuramaz onlarý..

***

Derler ki,tutkulu sevdalarda,
Kanadýkça sarýlmayan yaralar,
Kangrene dönüþürmüþ zamanla.
Ýki gönül arasýnda,
Gün be gün derinleþip,
Büyüyen uçurumun ucunda
Açan çiçekler gibi,
Sallanýrken yürekler her rüzgarda,
Ýþte böyle melankolik bir anda
Ýntihara meyilli duygular sarmalýnda,
Ýstemsizce verilen kararlarla,
Suskunun amansýz kefenine sarýlýp,
Sessiz sedasýz,vedasýz elvedasýz,
Yürek mezarlarýna diri diri gömülen
Ve acýsý dinmeyen, o makberin sesidir.
Ölümsüz bir aþkýn, hazin hikayesidir...

MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: