BEZDİM

Yordu beni bu hayat, aldýðým nefes yarým,
Yaþadýðým her andan, kendi canýmdan bezdim,.
Anladým ki olmamýþ, yokmuþ dünyada yerim,
Taþýdýðým ruhumdan, kendi tenimden bezdim .

Yýldým hep beklemekten, gelmeyen yarýnlarý,
Býktým görmekten nankör, doymayan karýnlarý,
Gözledim yüreklerden, dert akan irinleri,
Damarýmda dolanan, kendi kanýmda bezdim.

Neden nasýl bilmeden, yürüdüm onca yolu,
Kavuþtum bilinmeze, serdim ummana çulu,
Anladým ki bu alem, insana zaten ölü,
Merhameti taþýyan, kendi yanýmdan bezdim.

Vurdular acýmadan, kimim neyim bilmeden,
Çaldýlar ekmeðimi, hep soframda bölmeden,
Keþke hiç görmeseydim, ihaneti ölmeden,
Umudu sakladýðým, kendi han’ýmdan bezdim.

Dildar’ým olmasaydý, yaþanmasaydý hayat,
Neler gördüm alemde, ben neler gördüm hey ! hat,
Anlamadým nankörler, neden böyle hep rahat,
Düzelir zannettiðim, kendi zannýmdan bezdim,
Yaþadýðým her andan, kendi canýmdan bezdim.

Cihan BERDÝBEK
15/07/2022
Sosyal Medyada Paylaşın: