Ama Suskundu

Ýri ,koyu kahve mi desem yoksa kehribar mý desem bir çift göz,
Donuk ,soru sorar gibi ve derin karanlýk kuyularda birini arar gibi ,
Dehþetli ,ürkek bir bakýþ fýrlatýyor yuvalarýndan.
Sanki bir katliama tanýk olmuþ.
Ya da yangýnlar ortasýna eli kolu baðlý kalmýþ çaresiz mi çaresiz.
Son umut ,son bekleyiþin son çýrpýnýþýn dehþeti.
Ya saçlar …
Darma daðýnýk ,tel tel olmuþ.
Avcýnýn elinden kaçan turnanýn yaralanmýþ hali.
Avcý mý vurdu seni ,derinden yaralýsýn…
Uçup gidecek yerin mi kalmadý ,
Yoksa yaraný saracak el mi bulamadýn , neþter mi yok.
Seni sevgi ile baðrýna basacak kollarý mý bulamadýn.
Ama saçlar inadýna kömür karasý, katran karasý .
Elmacýk kemikleri çýkmýþ ortaya.
Solmuþ gül misali kalmamýþ yüzünün þölvesi.
Çoktan erimiþ al yanaklar .
Kaybolmuþ sevgi dolu ifadesi.
Aðýz hükmü ile ortada inci gibi dizi diþleri…
Ama suskun, susmuþ gülü solmuþ bülbül misali gül dudaklar.
Evet çaresizliðin,kayan yýldýzýn son ýþýðýnýn yansýmasý gibi .
Ne yangýn , ne de ölüm kusan mavzer yarasý,
Ne de sýcak savaþýn dehþeti bunlar.
Kendi yürek yangýnýnýn ,yalnýzlýðýnýn ve
Derin iyileþmez derdinden kaçýþýn son bekleyiþi , son umudu bunlar.
Umuda kaçýsýn veya iyileþme þansýný ya yakalayamazsamýn dehþeti.
Ey ölüm ,ey çaresizlik ne korkunçsun sen.
Sanki son kez bakýþ , dünyaya ve yaþama.
Hani idama giderken elleri ve ayaklarý baðlýdýr da,
Bir umutla durur da bakar ya geri iþte öyle.
Ama bunun baðlý yeri yok, sadece kendi yataða baðlý.
Özgür ama tutsak beden.
Bu bakýþta binlerce soru gizli ,cevabý hiç olmayacak olan .
Biraz yatýnca yoðun bakýmda ve tedaviden sonra.
Evet bir çift göz fýrladý yerinden,
Kýpýr kýpýr hala eskisi gibi.
Gözlerle konuþmak bu olmalý,
Bin bir anlam ve sýr gizli ýþýðýnda.
Nasýl da acý ile kývranýyor yataðýnda.
Ama sanýrsýn salýncakta sallanan on dörtlük saçý örgülü kýz çoþkusu.
Býraksak dallara çýkacak.
Ayaklarýný nereye koyacaðýný bilemiyor heyecandan.
Ya eller her ikisi de sanki baðlý,serum ve kan takýlý.
Çünkü baþka yol yok, iyileþmesi için.
Yine de umurunda deðil ,dayanmaya çalýþtýðý acýlarý.
Onurlu ve gururlu her zamanki gibi.
Çýt çýkmýyor acýlý bedeninden.
Hiç isyan da yok çoktan teslim olmuþ kaderine ve hazin sonuna..
Belki de son sitemidir herkese, belki de piþmandýr yalvarýp beni ne olur götürün dediðine.
Ne çok yalvardý yakardý, aðladý da taþ gibi sustu herkesin yüreði.
Tek tesellisi son umudu , suskun sessiz beklemek oldu
Mahzun tutsak prenses gibi.
Konuþma yasaðýn mý vardý bir ömür boyu.
Ve kýlýçla mý bekliyorlardý karþýnda senin susman için.
Sanki son özgürlük uçuþunu bekleyen tutsak kuþ gibiydin..
Bu bakýþlar on iki gün sürdü gittikçede ufaldý.
Bazen de dudaklarý gibi bir çizgi oldu,
Ne aðladý nede güldü,
Zaman zaman hatýralarý canlandýrdý nazlý bir edayla.
Tek damla yaþ akmadý gözünden ne sevinçten nede hüzünden.
Son bakýþý oldu o gece.
Uyandý derin uykudan.
Hani saat on ikiyi vurduðunda ,
‘Beni unutma þarkýsý ve þirin mýsralarý var ya ‘…
Sanki birini gördü ve uyandý ya da hatýrladý
Sessizce aralandý dudaklar.
Ve birkaç kelam döküldü ,suskun çizgi gibi dudaklardan.
Tanrýydý andýðý, ettiði kelam oydu sadece.
Bekli de görmek istediði kimse yoktu…
Aralanan gözlerde, teslimiyet ve masumiyet vardý.
Çaresizlik vardý ve kapandý tekrar .
Son yolculuðu, son demiydi hayatýnýn.
Ýki damla inci tanesi süzüldü gözlerden.
Keþke kristal bir kürem olsaydý .
Babamýn ,annemin ve Fatiko ile Sedoþ ile bu tutsak prensesin,
Son dökülen inci tanelerini koysaydým içine v e
Ben de kendimi hapsetseydim mahþere dek içine.
Çünkü çoktandýr yaþam durmuþtu benim için ve
Artýk ben bir ömür boyu yalnýzým demektir.
Oysa hepsinin son demlerinde kapanýnca gözleri,
Aralamýþtým usulcacýk gözlerinde kalan son þekil ben olayým diye.
Bakmýþtým gözlerinin derinliklerine ve son kez gülmüþtüm anlamlýca,
Yalnýz deðilsiniz bak yine beraberiz diye.
Yine usulcacýk kapamýþtým gözlerini.
Sarýlmýþtým, yer sarsýlýr gibi kuvvetlice cansýz bedenlerine,
Sele dönen gözyaþlarýmla ,sanki yýkamýþtým onlarý.
Örtmüþtüm örtülerle, selvi dal gibi tüm bedenlerini boylu boyu.
Hepsi benim kollarýmda son yolculuklarýna baþlamýþlardý .
Acaba sevgimi ve sýcaklýðýmý verebildim onlara?
Ben artýk tutsaðým ,mahþere dek onlarýn göz bebeklerinde.
Ve son bakýþlarý da hatýra kaldý bana…

Teyzemin sonsuzluða gidiþi 04.Temmuz 2008 Ülkü anne.

Sosyal Medyada Paylaşın: