Üzülmenin faydası

Senin benim için üzülmenin bana faydasý yok diyorsun
sevgimin derecesini bilmiyorsun
sevmek fayda vermiyorsa deðersiz midir
benim için üzülme sana kýyamam desen anlarým
derdinle dertleniyorsam bunun hiç anlamý yok mudur
aðlýyorsam günlerce merak ediyor seni düþünmeden duramýyorsam
hepsi çöp müdür...

Fayda saðlamayan duygular taþýyorsam
istemeden savunmaya geçiyorsam
kendimi anlatmaya çabalýyorsam
ben ben diyorsun biz diyemiyorsun diyerek
kendi ben ben benlerini bana yansýtýyorsan
sözlerinle kalbimi kanatýyorsan gözlerimi kan aðlatýyorsan
seni düþününce aðlýyorum demek sana yük müdür...

Ne sevgimi anlatabildim ne de saygýmý
bozuveriyorsun bir anda algýmý
sana vakfetsem bile gecemi gündüzümü tüm zamanýmý
deðersiz deðersiz çok deðersizim
fayda saðlamayan üzüntüyüm cisimsiz görüntüyüm kýzmayan ütüyüm
ne yapayým da memnun olasýn
þu zavallý gönlüm hiç mi mesut olmasýn
içindeki acýlarý örtüyorsun üzerime
inan kendimi bildim bileli yüreðim lime lime...

Fayda madde içindir
insanlar için ise en mühimi iyi geçimdir
mutluluk da mutsuzluk da birer seçimdir
güldürebiliyorsan güldür diyorsun nasýl
hep acý ve keder dolu dilini kirinden pasýndan sen arýt asýl
beni görünce hatýrlýyormuþsun kötü hatýralarý
tetikliyormuþum besbelli seni kahreden her ayrýntýyý
özen gösterirsin üzmemek için saklarsýn acýlarýný bazýsýndan
benim suçum nedir neden ilk önce haberim oluyor hastalýk ve kýrgýnlýklarýndan...

Dertleþirsin dinlerim seve seve
benim bir derdim olsa dersin ki git uzmanýna danýþ bu olaydan bana ne
ben yardým al desem tepki verirsin
kendinde hata görmez karþýndakini eleþtirirsin
bir sevip bir döverek þaþýrtarak lafý sözü dolaþtýrarak
düzleri yokuþ kolayý zor yaparak
bazen bir volkan misali lav püskürterek bazen sel olup beni boðarak...

Her lafýn sonunda çýkýlan yol sensin
en çok saygýyý hak eden en kýymet verilen yine sensin
yaptýðýn iyilikleri her fýrsatta söylersin
nefret ettiðim para pul muhabbetine beni de zorla çekersin
ringe sürüklenirim seninle konuþurken kavgadýr mutlak sonuç
içimde bir ses derki kaç bulutlarýn ötelerine uç
madem ki boþunayým lüzumsuzum gereksizim anlamsýzým
belki kaçýp kurtulursam hafifler biraz travmatik sýzým...

O zaman susayým istiyorum artýk bundan böyle sonsuza dek
boþa gitsin varsýn senin uðrunda döktüðüm ter bunca emek
zehir zýkkým olacaðýna yediðim güzel yemek
nasýl istiyorsan öyle düþün inan ve davran
tükendi bitti sadece kalýbý kaldý muhatabýn ruhu ölmüþ bir insan...


Gülhan Çeliktaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: