Daha dün çok gençtim ben
daha dünmüþ gibi anýlara daldým
ne çabuk tükettim zamaný
farkýna varmadan
vagonlar týka basa doluymuþ meðer
yaþanmamýþ hayallerimle
ömür denilen zaman
götürüp gitti beni
beklediðim hayat istasyonundan
þakaydý bu hayat
þakaydý geçen zaman
sanki hiç geçmeyecek gibi
alaylý baktýk ardýndan
ertelenen ne varsa hayata dair
yelesiz bir rüzgar gibi
uçup gitti önümden
oysa hayatta haz vardý, sevinç vardý
aþk ve heyecan vardý
zamanýn çevik kanatlarý vardý
gidemedik ötesine
takýlýp kaldýk öylesine
etrafýmýzdaki güzellikleri görmeden
yaþanmýþ ve yaþanmamýþ ne varsa
çekiþtiriyor bizi zihnimizden
aymadýk mý yoksa zaman mý savurdu bizi
biz mi zamaný
þimdi evrende kaybolmuþ duygular
birbirini kovalarcasýna
çýðlýk çýðlýða
daha dün çok gençtim ben
koþuyordum rüzgarýn yamaçlarýna takýlýp
seviliyor seviyordum
her mevsimin neþesi ayrý ayrýydý
þimdi tüm mevsimler hazan
rüya gibi güzel anlar
daha dün gibiydi
cývýl cývýl gençliðimiz
bizi çaðýran heveslerimiz
varmak istediðimiz hedeflerimiz vardý
nasýl bu kadar hýzlý geçtik
zaman köprüsünden
daðlar kadar yüksek gururumuz
ve yamaçlarýnda biriktirdiðimiz insanlýðýmýz
nereye kayboldu hayallerimiz
ihmal ettiðimiz yüreðimiz
nefret biriktirmeden
günbegün geçen günlerimiz
yaþanmamýþ ne varsa arar dururum
oysa dün, daha çok gençtim ben
Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.