Üç arkadaþ kol kola, Sapmadan saða-sola, Çýkmýþlar bir uzun yola.
Yorulmuþlar. Saatler sonra; Vermiþler mola. Oturmuþlar. Altý da bir, üstü de bir yerin. Hayat aðacý çýnarýn Gölgesi de pek bir serin. Çok geçmeden Baþlamýþ bir sohbet, Derin mi derin.
Saðda SEFA, solda CEFA. Tam ortada da VEFA. Az soluklandýktan sonra Söze baþlamýþ SEFA: "Yok bana engel, Hayat benimle güzel, Her günüm bana özel Sefam olsun oh, oh!.."
Dönmüþ CEFA’ ya: "Sen var ya ebed-ezel, Hayatýn olmuþ gazel Delik deþiksin, Her yerin dantel.,,
Buna içerleyen CEFA: "Odun yanmayýnca kül olmaz, Topraksýz gül olmaz. Dalýna bülbül de konmaz. Gül olup açtýysan. Köklerin topraðýmda. Sefa süremezdin, Yanmasaydýn ocaðýmda... Unuttun mu ah, ah!..
Bakmýþ söz uzayacak, Bu defa; Araya girmiþ VEFA: Uzamadan söz, Yeniden harlanmadan köz, Demiþ ki kýsa ve öz: "OLMAZSA CEFADA VEFA,SÜRÜLMEZ KÝ SEFA.
Biz üç arkadaþýz, Hayat boyu yoldaþýz, Ayrý ayrý olsakta, Üçümüz bir baþýz Bilmez misiniz vah, vah!.."
Girmiþler tekrar kol kola, Revan olmuþlar yola...
Hasýlý: Hayat yolu uzun, Kýsasý sözün;
Gelmiþiz dünyaya bir defa, CEFA çekmeden olmuyor SEFA. Cefanýnda,sefanýnda tadý yok, Olmayýnca VEFA.
Kemal KARAPIÇAK - Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemal Karapıçak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.