Öldü Hekimler
Þifa daðýtýrken bela buldular
Hâin bir kurþunla öldü hekimler
Gonca gül idiler çabuk soldular
Ömrün baharýnda soldu hekimler.
Güler yüzle hasta alýp baktýlar
Olur olmaz söze kulak týktýlar
Hastaya gözyaþý bile döktüler
Görev odasýnda baldý hekimler.
Göreve çaðrýlýr gece yarýsý
Gittiði hastanýn kalmaz aðrýsý
Uykusu bölünür kýzmaz doðrusu
Gece yarýsýnda daldý hekimler.
Dört koldan gelerek kafa yorarlar
Zaten doktor bitmiþ hâlâ sorarlar
Kimi zaman hasta onu azarlar
Keder duvarýnda kaldý hekimler.
Yâ sabýr çekerek dönüp giderler
Öfkeyi yutarak cana ederler
Hastasý gülerse öyle gülerler
Sabýr sularýnda doldu hekimler.
Kul Sami’yim doktor acýsýn yazdým
Kalbime gelenle þiiri düzdüm
Suçsuz doktor için cenneti sezdim
Cennet civarýnda güldü hekimler.
Samettin Þenkaya
(Kul Sami)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.