Yoruldum dokunamadığım sevmelere

Yoruldum, dokunamadýðým sevmelerimde
Seni ve sensiz yaþadýðým sen dolu gecelerden,
yokluðunda öptüðüm hayaline bakmaktan
ve burnumda tüten özlem dolu kokunda,
soðuk ellerine teslim edip ellerine sensiz sen dolu yollarda yürümekten...
Yoruldum artýk, ayrýlýk vakti kovalayan saatlerden
ve bizi bizden çalan zamandan...
Seni özgürce saramamaktan yoruldum,
gönlümce bakamamaktan gözlerine,
içimde sakladýðým çýðlýklarý atamamaktan ve susturduðum
baðýra baðýra söylediðim tüm þarkýlardan yoruldum...
Yanýnda kalamamaktan,
Kokunu içime çekip uyuyamamaktan,
Ellerini tutup dolaþamamaktan
ve en önemlisi varlýðýný bir varmýþ bir yokmuþ gibi yaþamaktan...
Sen yüklü her güzel baþlayan cümlenin sonunun kötü bitmesinden,
Seni, sen varken bile eksik yaþamaktan...
Yoruldum, her bulduðumda seni kaybetmekten,
Yoruldum, beni ben yapan seni, içimde hüzünlere boðmaktan,
Yoruldum, seni her gün deliler gibi sevmekten,
Yoruldum, aþýk olduðum seni, boþ duvarlara doldurmaktan,
Duygularýmý bastýrýp seni içimde infaz etmekten...
Bizden geriye kalan Bir tutam hasret, bir tutam boþluk
Þimdi ise ;
Ýçimde yarattýðýn boþluktan atýyorum seni,
Yine içime doðru düþüyorsun,
Bir daha giremeyeceðin kalbimde, bütün anýlarýný kilitlere vuruyorum.
Seni oradan hiç kimse çýkartamaz artýk,
Sen bile...



Sosyal Medyada Paylaşın: