Gönül III
Gönül sen elinle mezar kazarsýn
Küreðe sýðmadýn, bele sýðmadýn.
Kendin için þarký, türkü yazarsýn
Naðmeye sýðmadýn, tele sýðmadýn.
Kelle alýr bazen þah, vezir gibi
Sükunet içinde kah þehir gibi
Bazen coþkun akar bir nehir gibi
Fýrat’a sýðmadýn, Nil’e sýðmadýn.
Sana öðüt versem kulak týkarsýn
Varsa yoksa benlik, akýl yýkarsýn
Çölde bir çay gibi boþa akarsýn
Damlaya sýðmadýn, göle sýðmadýn.
Toz kondurmaz yarin ceylan gözüne
Hürmet eder huri, melek yüzüne
Tatlý gülüþüne, þirin sözüne
Peteðe sýðmadýn, bala sýðmadýn.
Seninle yollara gurbete düþtüm
Dað, bayýr demeden illeri aþtým
Bilmedim nedense ovada þaþtým
Vahaya sýðmadýn, çöle sýðmadýn
Gülfemî ne desin sen isyankara
Yazýlmýþ alnýna, bahtýna kara
Ezelden yad olup gelmeyen yara
Kahveye sýðmadýn, fala sýðmadýn.
03.10.2007-Ovacýk
Merhum Ozan Arif’in Yeter Gönül adlý þiirine naziredir. Ruhu þad, mekaný cennet olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.