yurdumda
araçlar gitmede
gemiler uçaklar
TIRlar..
kamyonlar
doðudan batýya
güneyden kuzeye
gahi mutluluk götürmede
gahi dert
gahi mert var bazen de namert
ve kamyonlar kamyonlar
ve yüklü
ve dolu içi
ve araya karýþmýþ
iki yorgan bir döþek
Cemþidin göçü
kondudaaaan konduya..
eskinin kaðný gýcýlamasýnda kamyonlar
ve otobüsler
doðudan batýya güneyden kuzeye her yöne fert taþýr
ve kamyonlar
egzozlarýnda kara duman
homurdana homurdana yokuþa sarmýþ
dert taþýr
doðudan batýya güneyden kuzeye
kimi uzaklaþýr
kimi yanaþýr
ve bir Nazým belirir
“Dörtnala gelip Uzak Asya’dan
Akdeniz’e bir kýsrak baþý gibi uzanan
bu memleket, bizim.”
der
ve Soma’da
yüzü kömür karasý
yüreði temiz insanýmýz
“Mahmut çýkmadý abi Mahmut evli
çocuðu da var”
ve "sedye kirlenmesin"
derdindeki insan bizim
Mardin Kýzýltepe’de Kütahya Emet’te Ankara Demet’te
Seydiþehirli Memet’te çarpan yürek bizim
“bizim elin yiðitleri bol olur
çalar davullarý dizgin dolu olur
ölüm bizim için tozlu yol olur
dumanlý dumanlý oy bizim eller
otursam aðlasam delidir derler.“
derken Mahzuni
bir akþamüstü
Dumlupýnar’da Seyit Ýskilip’te Osman Bayat’ta Rüstem
Vize’de Hüsmen
ve
Konya’da Saçlýkasap
ve
Antep’te Þehreküstü
ve
Samsun’da Pelitbüküsekicek
ve
Ankara Karapürçek
ve
“benim sadýk yârim kara topraktýr” diyor koca Veysel.
Veysel’in kara topraðý
Mahzuni’nin dumanlý elleri bizim
boþuna mý Karakoç’un dizeleri
“bilmezsin ovalar nasýldýr bizde;
kaðnýlar yollarda, yoncalar dizde...
saydýklarým damla deðil denizde,
hele bir ekinler ekilsin de gör.”
Çiçi Kaðan’ýn
“boyun eðmeyeceðiz.
atalarýmýzdan toprakla birlikte devraldýðýmýz devletimizi, korumalýyýz. boyun eðmeyeceðiz, bu emanetleri adi bir ömür uðruna feda edemeyiz. biz ölsek de kahramanlýðýmýzýn þaný yaþayacak, çocuklarýmýz ve torunlarýmýz diðer kavimlerin efendisi olacaklardýr.”
dediði ülke bizim
taþa kazýmýþ Bilge Kaðan
“üstte mavi gök basmadýkça
altta yaðýz yer delinmedikçe” bu memleket bizim
sadýk yarimiz kara toprak bizim
binlerce yýl geçti ………. geçecek
zaman deðiþir
kiþiler deðiþir
Kýzýlýrmak boylarýnda bir salkým söðüt
Toroslarda bir kýl çadýr
Karadeniz de dalgalarla boðuþan bir taka
Aydýn’da bir Efe
Ankara’da bir Seðmen kadar gerçek
Bu memleket bizim
.
.
iyi ki bizim..
suat zobu