HEP YALNIZLIK

Her þey mi yalan, biz mi kandýk
Zaman çizgisi ufuktan karardý artýk
Hayat ne denli kýsaymýþ ve say ki anlýk
Anladým ki sonu hazin, elde var hep yalnýzlýk.

Nerede o bel baðladýðýmýz coþkulu duygular
Olur olmazdan nem kapmayan çocuksu
Küçücük þeylerden neþeyi bulan ve masum,
Vefalý dostluklar,neþeler,hezeyanlar…

Bir yýðýn insandýk bu yolda önceleri
Gerilerde kaldý kimi, kimi yolu bitirdi
Yine var yolumuz gidecek ve sonu bilinmez
Silmek istesek de anýlarý derindir, bil ki silinmez.

Koþturarak giderdik her Ankaralý günlerde halama
Þimdi Ankara küs bize, bizse eksik yanýmýzla
Dolaþýyoruz eski halini arayarak Hamamönü`nün
Köhne, cumbalý, ahþap evlerinin dar sokaklarýnda.

Canlanýversin istiyoruz o güzelim günler
Uzanýyoruz luna parka, Ýtfaiye Meydaný`na
Posta Caddesi, Anafartalar, Bendderesi ve Hisar
Sesini verir mi onca yýlýn dinlediðim þarkýlar.

Ne çocukluk mekanlarý var ne sokaklar
Evrilmiþ her birisi ne çarþý kalmýþ ne de Pazar
Bir masal dünyasýndan fýrlamýþým sanki
Kana kana içtiðim sokak çeþmesi,
Uyanmak istiyorum amma bugüne deðil,
Açýlsa kapýlarý geçmiþin gönül bu,çocukluða meyil.

Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: