Iþýðý su gibi görmüþtük Geceydi Rüzgar sesimizi taþýyordu denize
Etrafý poyrazla çevrili bir güz Aydýn bir gece sarhoþuz Duyulmasýn diye gülmelerimiz Denize denize iteliyoruz kendimizi
Her þarkýda bir kahramandýk söylerken Aðlarken bile ‘Biz daha ne çilenin ne dertlerin yolcusu’ olabilirdik
Darma duman edilmiþti ciðerimizin üstü Ve tüter gibi oturmuþtuk topraða Yüzümüzde olamamýþ bir mimik; ibretlik Düþer bakýþlarla delinirdi elimiz avcumuz
Rengini kaybetmiþ yapraklardý yol Ölüyordu yeþil Ve gitsek yaðmur yaðacaktý tertemiz....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fosforlu Devriye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.