Nefsini öldüren kul, hapsolmaz zindanlara Sönmeyecek ýþýktýr, en güzel þamdanlara Örnek olur elbette, körpecik fidanlara Aklýný teslim etmez, fâcirli meydanlara
De; kavrulmuþ tarlayým, verim alsýn harmaným Kalbim kömür siyahý, her hatama piþmaným Gözyaþlarým þahittir, heva imiþ düþmaným Gönlümde kalmasýn kir, tam rücudur dermaným
Habisle dostluk olmaz, aksi halde þaþarsýn Ahlak güzel olsun ki, kul sýnavý baþarsýn Þeytana meydan okur, engelleri aþarsýn Fani dünya bitince, bil cennette yaþarsýn
Fýtrata uygun davran, ruhun hazýr dününden Mezardaki sert toprak, sanma koyun yününden Rahman’a ram olanlar, korkmaz ölüm gününden Son nefesi vermeden, kurtulursun yükünden
Seðmenoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.