Öfkeyi bıraktım

Öfkeyi býraktým

Kendi kalýbýma sýðmazdým
Öyle sýð öyle anlamsýz zamanlar
Zaman mý törpüledi bilmem
Olgunluk yaþlýlýk demeyin sakýn
Hep çocuk kalmýþýmdýr

Kavgaydý bir zaman hayat
Alýn terinden ekmeðe akan
Gem vurulmaz dizginlenmezdim
Tabiri caizse cepheden cepheye
Zalimin zorbanýn zulmüne

Ýlk sevdiðim ilk sevdam
Ne güzeldi Ýzmirlim ince narin
Ne çok sevmiþti beni ne çok
Çok söylendiðim olmuþtur
Neyimi sever bu güzel insan

Gitti bir gün, gelmemecesine gitti
Öfkemi hýncýmý hýrsýmý aldý gitti
Son patladýðým pahalýya patladý
Bir daha öfkelenmedim baðýrmadým
Aldým sinirlerimi aldým, aldýrdým

Sevdayý kurban ettim öfkeye
Korkarým ses yükseltmeye
Bir sevgili daha kaybetmeye
Bir özleme bir hasrete daha
Gücüm takatim olmaz

Coþkûnî

Sosyal Medyada Paylaşın: