CAHİLİN BİRİ

Cahil biri birden girdi sohbete.
Ýlim irfan dedikleri hikaye.
Ýnsan kandýrmadan gitmez öteye.
Dedi ilim bilim hepsi hikaye.

Yorumlar getirdi cahilliðine.
Var ise elinde güçlü sermaye.
Yakýnýnda, herkes olur pervane.
Ýlimmiþ, bilimmiþ hepsi hikaye.

Doðru yerde doðru iþi yaparsýn.
Aklýný kullanýr, çok kazanýrsýn.
Bire alýr binbeþyüze satarsýn.
Hayatýný zevk içinde yaþarsýn.

Nice okumuþlar, çöpleri toplar.
Hergün, üç kuruþa durmadan koþar.
Yatacak yeri yok, yerlerde yatar.
Onun diplomasý ne iþe yarar?

Cahil ile sohbet etmek istemem.
Sabýr sabýr derdim, duramadým ben.
Aylýk kazancýný sayýp dökerken,
Rýzýk baþka þeydir diyiverdim ben.

Rýzýk Allah’tandýr o verir rýzký.
Ýlim ise helal Rýzýk kapýsý.
Ýlimle bilirsin, batýlmý, hak mý.
Girdim tartýþmanýn orta yerine.

Cahil söz anlamaz laf uzayacak.
Ýlmin kýymetini zor anlayacak
Kalpler kýrýlacak, kavga çýkacak.
Baktým söz anlatmak çetin olacak.

Çok konuþtuk dedim, dur dinle biraz.
Ýlim insan iþi, hayvana uymaz.
Makamla, parayla, bilgelik olmaz.
Kendin bilmeyenler, ilmide bilmez.


Ben usulca terk ederken orayý.
Gencin kahkahasý sardý havayý.
Bakýn okumuþ, çalýþmýþ sonrasý.
Altýnda külüstür bir arabasý.


Sosyal Medyada Paylaşın: