Ben ; Ýnsanlarý SEVÝYORUM...
Gözleri , pýrýl pýrýl
Kalpleri sevgi dolu
Yüzünden nur fýþkýrýr
Yollarý , hakikat yolu
Ben ; Ýnsanlarý SEVÝYORUM...
Dostluk , kardeþlik
Sevgi , saygý onlarda
Muhtaç olduðunda yanýndalar
Yaz da , kýþ da , bahar da...
Ben ; Ýnsanlarý SEVMEK ÝSTÝYORUM...
Bazen ; Keder , ýzdýrap yüklüdür
Bazense , yüzleri þen
Dikenleri batsa da
Gönülleri hep , gülþen .
Sevmek istesem de , SEVEMÝYORUM ÝNSANLARI...
Onlar ki , muhtaç olduðunda
Semtine uðramaz , kaçarlar
Söylersen sýrrýný onlara
Kalbinde yara açarlar !..
Nefret ediyorum ÞU ÝNSANLARDAN...
Kin , riya , hased onlarda
Mayalarý bozulmuþ , kokmuþ...
Güvenip , sýrtýný döndüðünde
Arkandan vuran , ok’muþ...
Dostum deyip , verirken can
Hançer olup saplanýrlar
Göðsünden dökerler kan
Nefret ediyorum ÞU ÝNSANLARDAN...
Sakýn ; her dost görününe kanma
Unut , unutanlarý
Bir gün olsun , ismini anma
Dünya mý , böyle
Düzen mi böyle kurulmuþ ?
Ýnsanlarý , ÝNSANLIÐI aramaktan
Zavallý ayaklarým yorulmuþ.
Anlamýyorum,
ANLIYAMIYORUM ÝNSANLARI...
Gözlerinde öfke , kin
Yüzlerinde nefret..
Ama , yine de ümitliyim
Sevmeyi,
Sevgiyi bilecek
Ýnsanlara deðer verecek;
Birileri , gelecek ELBET
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.