vurma gözüm!
vurma gözüm!
Gönül dermansýz devranda, döne döne pervanesin..
Mujganýndan iki damla, akýt beni yorma gözüm..
Sahra içre sahradasýn, mecnundan da divanesin..
Kirpiklerin mahþer oku, kýyma cana vurma gözüm.
Gece katrana bulandý, bulut ardý yaðmur saklý..
Bilinmez ki iki gözüm, kimler suçlu kimler haklý..
Aþký böyle haklý kýlan, kim bilir kimlerin aklý..
Bende divane bir gönül.. gel bana hiç sorma gözüm.
Ýki gönülün seyraný, yerle yeksan oldu gözüm..
Atý çalan Üsküdar’da, konaklarý buldu gözüm..
Çilingir sohbeti var ya, çekirdeðe doldu gözüm..
Bana efkar daðý düþtü, hüzünlere sarma gözüm
Yamalý düþler sokaðý, mesken oldu
cancaðýzým
Bir yamaya sarýlmýþým, umut soldu cancaðýzým..
Vuslat atý þaha kalktý, vade doldu cancaðýzým..
Firardayým, akla ziyan, ihbar eyle durma gözüm..
H. Iþýk. (aralik_ýðdýr)29/6/22
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.